30 Νοεμβρίου 2015
Νίκος Ξυλούρης
Το γλυπτό που βρίσκεται στην «Καινούρια Πόρτα», αναπαριστά τον λυράρη-τραγουδιστή γνωστό και ως «Αρχάγγελο της Κρήτης» Νίκο Ξυλούρη που κατάγεται από τα Ανώγεια Ρεθύμνου.
Τίτλος έργου: « Νίκος Ξυλούρης »
Καλλιτέχνης: Ασπασία Παπαδοπεράκη
Θέση:Καινούρια πόρτα, στο πλάι(στην πλαϊνή είσοδο του πάρκιν)
Δημοτικό διαμέρισμα: 1
Έτος Κατασκευής:
Υλικό Κατασκευής:Χαλκός
Χορηγός – αναθέτης :
Περιγραφή γλυπτού :
Σύντομη βιογραφία
Γεννήθηκε στ’Ανώγεια (Ιούλης 1936). Από μικρός είχε κλίση στη λύρα και το τραγούδι. 17 χρονών δουλεύει πρώτη φορά στο κέντρο «Κάστρο» του Ηρακλείου. Το 1958 ηχογραφεί τα πρώτα του τραγούδια « Κρητικοπούλα μου» και «Μια μαυροφόρα, όταν περνά». Το 1966 βραβεύεται στο φολκλορικό φεστιβάλ του Σαν Ρέμο με το 1ο βραβείο. Το 1967 παίζει και τραγουδά στο κέντρο «Ερωτόκριτος» (Ηρακλείου). Το 1969 εγκαθίσταται στην Αθήνα. Τραγουδά στο κέντρο «Κονάκι». Συνεργάζεται με τον Γ. Μαρκόπουλο(«Χρονικό»). Το 1971 εμφανίζεται στην μπουάτ «Λήδρα» (Πλάκα). Κυκλοφορούν τα «Ριζίτικα». Σύμβολο αντίστασης με τα τραγούδια «Πότε θα κάνει ξαστεριά», «Αγρίμια κι αγριμάκια μου», τις μέρες της εξέγερσης στο Πολυτεχνείο. Φεύγει για την Αμερική χτυπημένος από καρκίνο. «Ο Ν. Ξυλούρης», γράφει ο Χρ. Λεοντής, «ήταν η προσωποποίηση της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας». Ο Κ. Γεωργουσόπουλος επίσης σημειώνει για τον Ν. Ξυλούρη : «Ο Ν. Ξυλούρης πριν από λυράρης, πριν από τραγουδιστής ήταν ένας αυθεντικός άνθρωπος…»
«Μέσα στη φωνή του Ξυλούρη κατοικούσαν οι αρχαίοι μουσικοί τρόποι, οι Βυζαντινές κλίμακες και οι δρόμοι της Ανατολής».
«Η φωνή του δεν ήταν απλώς μουσικό εργαλείο, ήταν πολιτισμικό ήθος και ένα υψηλό ύφος.»
Πέθανε τον Φλεβάρη του 1980.
Βιβλιογραφία
Εσπερινό Γυμνάσιο Ηρακλείου, εργασία με τίτλο «Με μπρούντζο και με μάρμαρο…»